bnf16714.14-d26 bnf14764.10-b21 bnf2607.7 r-a59 EPISTULA XI. AD R. CLERICUM IAM AETATE PROVECTUM. HIDE LINKS TO MANUSCRIPTS SHOW APPARATUS
| 1 | Charissimo socio et amico R. PETRUS Blesensis, Bathon, archid. salutem, et rectum iter tenere. |
| 2 | Proposueras omnes saeculi pompas et illecebras mundanae conversationis abrumpere, ut pauper pauperem sequens Christum divitias aeternitatis acbnf16714.15quireres. Verumtamen inconsulta carnis affectio, proditorie blandiens et amicabiliter fallens, in devium te retorquet, dum a pusillanimitate spiritus conturbatus primitias religionis et introitum sanctitatis abhorres. |
| 3 | Quia te mundi voluptatibus totum hactenus immersisti, importabilia tibi omnino videntur ciborum mutatio, vestimentorum asperitas, iugum obedientiae, censura silentii, regularitas morum, et austeritas disciplinae. Veritas, quae mentiri non potest, clamat: Iugum meum suave est, et onus meum leve. Si Christo credis aut credis in Christum, cur grave reputas, quod ipse iudicat leve? |
| 4 | Si Christo contrarius es, te ipsum enormiter gravas: Posuisti me, inquit, contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis. Ethnicus dicit: Quod male fers, assuesce, feres, Et tu, si iugo Domini assuescere velis, factus tanquam vitula Ephraim docta diligere trituram, affectabis quod times, cupies quod vereris. |
| 5 | Qui de obscuris egreditur, conniventi palpebra et infirmiori oculo luci publice se exponit; qui si aliquantulum lumini assuescat, quod prius erat oculi tormentum, in delicias convertetur. Velle quidem tibi adiacet, sicut dicis, sed perficere non invenis. Si enim veli onus inolitae vetustatis abiicere, hoc labor est ante te. |
| 6 | Sequere eum, quem voveras sequi, et ipse votis tuis misericorditer et efficaciter aspirabit. Venite, inquit, omnes qui laboratis, et onerati estis, et ego reficiam vos, dicit Dominus. Incipias, quaeso, et tuum Dominus prosperabit inceptum: Dimidium facti, qui bene coepit, habet. Si te tentaverit timor ille nocturnus, qui solet inter primitias sanctae conversationis obrepere, sbb1698.4 r faciet tibi Dominus etiam cum tentatione proventum. Tentatio est vita hominis super terram; ideoque si servire proponis ei, cui servire regnare est, non eris a tentatione omnino immunis. |
| 7 | hab707.14 v Sapientia enim dicit: Fili, accedens ad servitutem Dei, sta in iustitia et timore et praepara animam tuam ad tentationem. Verumtamen ut ignis aurum, tentatio virum probat. Tentatio, praeveniente Dei gratia, te fortiorem faciet in adversis, et in periculis circumspectum. Rogo ergo te, frater, aggredere et ingredere viam vitae, qui per viam mortis hactenus ambulasti. |
| 8 | Vides quod non est nisi contritio et infelicitas in viis nostris; et quidquid sub sole est labor est et afflictio spiritus. Vitae praesentis excursus fumus est, et vapor ad modicum parens. Scio quia parentes tui te retrahunt a proposito meliori. Non differat, quaeso, non evacuet propositum tuae conversionis proditoria et seductrix affectio parentelae. |
| 9 | Noli eos diligere contra Christum, quos teneris odio habere pro Christo. Multi pro parentibus suis re animas perdiderunt, quorum occasione mundus, qui in eis aruerat, denuo revirescit; atque divitias, et caetera impedimenta salutis, quibus se exoneraverant, affectant aliis, tanquam eis prodesse credant eam quae sibi esse nociva pro certo cognoverant. |
| 10 | Nunquid quod damnabile est uni, alii est salubre? nunquid gaudia viventium, solatia sunt mortuorum? Impius est, qui animae suae pro suis parentibus est crudelis; maioremque temeritatem hac nemo habet, quam ut animam suam ponat ita periculose quis pro amicis suis. Tu qui elegisti habitare humilis et abiectus esse in domo Domini, quomodo iterum in his, quae in aeternae confusionis vergunt praeiudicium, iterum gloriaris? Gloria mundi fallax et seductoria decipit amatores suos. |
| 11 | Quidquid enim vel in futurum promittit, vel in praesenti praetendit, totum ad nihilum deveniet, tanquam aqua decurrens. Non consentias carni fatuae, quae se et te pariter trahit in lacum gehennalem; sicut legitur de Zamri, qui se et domum regiam pariter dedit in combustionem et cibum ignis. Circumferimus hostem nostrum, bnf2607.7 v et iuxta verbum Salomonis: Ab ea quae dormit in sinu tuo, custodi claustra oris tui. Nulla pestis efficacior est ad nocendum quam familiaris et domesticus inimicus; hic est ignis in gremio, serpens in sinu, haec est uxor hominis litigiosa, pessima caro nostra. |
| 12 | Quae licet sit vexata doloribus, repleta illusionibus, infecta sordibus, afflicta infirmitatibus, obnoxia passionibus, flagellis trita, plagis caesa, morti denique deputata, tamen adhuc aculeis contradictionum hispibnf14764.11da, rebellis, superba, murmurosa, querulosa, contumax, inquieta in suum et animae coniurat exitium; nec posse satisfieri sibi putat, donec se et animam praecipitet in aeternae damnationis abyssum. |
| 13 | hab707.15 r Cur non attendit infelicissima caro, quam nobilem, et quam necessarium sibi habeat hospitem, cuius beneficiis sustentatur, regitur et honestatur? Quod audit, quod videt, quod sentit, quod intelligit, quod loquitur, quod movetur, totum hospiti suo debet: cuius auxilio destituta fieret quasi terra sine aqua, immundum, morticinium, vermium cibus, aeris corruptela. Inventa est iniquitas eius ad odium, dum inique odit quod totis visceribus debuerat dilexisse. Odit dico; qui enim diligit iniquitatem, odit animam suam. Redeas, quaeso, ad cor, amice charissime, et quo te traxerit caro fatua, non sequaris. |
| 14 | Caeca est, et si tibi ducatum praestiterit, secum in mortis foveam te devolvet. Nosti quid feceris; nam, ut verbo Salomonis utar, Defixisti apud extraneum manum tuam, illaqueatus es verbis oris tui, et captus propriis sermonibus. Irasceris mihi, quia te ad viam vitae arctioris tam instanter invito, quam tamen, sicut asseris, pertinaciter fugio et evito. |
| 15 | Sane alia est conditio mea, qui nunquam alicuius voti vinculo me astrinxi; et aliam iudico tuam, qui sanctioris propositi votum solemniter emisisti. Scriptum est enim: Vovete et reddite. Convertisti in necessitatem tuae libertatis arbitrium, nec iam sine animae periculo, et famae dispendio conversionem tuam detrectare poteris, aut differre. Nam oblatum exigit, qui non exegerat offerendum. Non est aliud votum protrahere quam luxuriari in Christo. |
| 16 | Nec enim promissionem Dominus acceptat, nisi propter promissionis effectum. Festinantius igitur age, ne voti tui exsecutionem mors inopinata praeveniat. Relinquas saeculum, antequam a saeculo relinquaris. Egredere de terra dissimilitudinis, de medio pravae ac perversae nationis, de tenebris ad lucem, de miseria ad iucunditatem, de labore ad requiem, de exsilio in patriam, de morte ad vitam. Maturius, quaeso, tuae saluti prospicere velis, ne tunc timere velle incipias, cum non possis. |
| 17 | Qui opportunitatem deserit opportunitas eum fugit. Rugae tuae iam testimonium dicunt contra te forte. Instat tibi hora undecima, et ad operandum Dominus te invitat. Si non vis operari, dum potes, iusto Dei iudicio non poteris, quando voles. Vide quomodo in hac valle plorationis nos fere omnes nubes caliginosa involvit: ubi Deo et angelis eius spectaculum triste et lacrymabile facti sumus. Alii spiritu vertiginis ducti titubando incedunt, et in alios oberrantes . . . offendunt. Alii nubes et inania captant. Quidam in locis coenosis et fetidis se voluptuose volutant. |
| 18 | Alii in hab707.15 v desideriis animae suae mortem sibi adsciscunt. Alii ventum hauriunt. Alii in saccum pertusum congregant. Alii quidquid apprehendunt avidissime devorant. Alii prunas ardentes in sinu suo colligunt. Alii in profundo submersi sunt, quorum finis interitus. Alii exeuntes de nebula respirant in liberioris aurae gratiam, cum iubilatione dicentes, Benedictus Deus, qui non dedit nos in puteum interitus, qui nos eduxit de lacu miseriae, et de luto faecis. Egredere, quaeso, de tenebris ad lucem, de labore ad requiem, de perditione ad salutem. |
| 19 | Arripe arma sanctimoniae, exercitium divinae militiae, studium disciplinae, pacatissimum fructum iustitiae, et primitias felicitatis aeternae. Dies tui transierunt, horrendumque est incidere in manus Dei viventis, vitamque, quae non deficit, perdere, et se scienter involvere doloribus sempiternis. |